Next destination: Cambodja!

Na een heerlijke maand in Laos, werd het tijd voor de volgende bestemming: Cambodja!

De trip naar Cambodja begon wederom met een gammel bootje naar het vasteland. Daar werd tot twee keer toe mijn busticket omgewisseld (waarom? geen idee...) en heb ik mijn laatste kippetjes omgewisseld voor dollars. Van een "visum-mannetje" (mannetjes die zeggen dat ze dat visum veel sneller voor je regelen en daarbij ook dreigen dat het kan dat de bus niet op je wacht als je het zelf gaat doen) heb ik alvast wat formulieren aangenomen (om uiteraard geen gebruik te maken van zijn diensten). Vooraf had ik al een hoop gehoord over scams bij de grensovergang Laos-Cambodja, dus ik was op alles voorbereid. Dit viel me uiteindelijk reuze mee; ik moest enkel 2$ extra betalen voor de exitstempel van Laos. De overige extra kosten bleven me bespaard. Ook was ik een stuk sneller klaar dan het visum-mannetje.
Ook nog getuige geweest van twee meiden die geen dollars hadden en dus in euro wilden betalen. Ze vonden het bedrag in euro's wat de immigration officer vroeg te hoog en begonnen hard te schreeuwen dat hij corrupt was. Niet zo'n slimme actie. Meneer de immigration officer werd natuurlijk woedend en ging net zo hard terug schreeuwen dat ze gek waren en zette ze de deur uit. Die meiden wilden toch wel graag de grens over, dus werd ze aangeraden om een excuusbrief aan de immigration officer te schrijven. Hierna waren ze welkom in Cambodja...
Al met al viel het me reuze mee na alle horrorverhalen!

Na een aantal uur rijden, was ik gearriveerd in Kratie. Een stadje dat bekend staat om de Irawaddy dolfijnen, waarvan er ter wereld nog maar zo'n 80 bestaan. In Kratie verbleef ik in Le Tonle guesthouse, waar kinderen uit achtergestelde gezinnen de kans krijgen om opgeleid te worden in de toerismesector.

Voor mijn eerste dag in Kratie heb ik een kayaktoer geboekt om de dolfijnen te gaan bekijken. Veel mensen gaan met de motorboot, maar door het geluid jaag je de dolfijnen juist weg (in tegenstelling tot de dolfijnen die je in de zee vindt, zijn deze dolfijnen erg verlegen en veel minder speels). 's Ochtends ben ik nog even naar de markt gegaan en 's middags was het zover.
De kayaktoer begon met een ritje van 20 minuten in een truck. Dit ritje was al heel mooi; langs kleine Cambodjaanse hutjes, over stoffige zandwegen en tussen mensen op allerhande vervoersmiddelen.
Op de plaats van bestemming, stapte ik met gids "Lucky" in een kayak. Lucky hoopte zelf lucky te zijn door een Europese dame aan de haak te slaan; hij hintte duidelijk dat hij graag naar Europa zou willen, maar dat daar een huwelijk voor nodig was, en of hij in mei niet met me terug kon naar Nederland. Na geen respons van mijn kant, hield dit al snel op gelukkig...
De tocht van 15 km over de Mekong was prachtig. Het peddelen was goed te doen, omdat er een redelijke stroming stond. Normaal staat het water van de Mekong 15 meter hoger (het is nu het droge seizoen). Alle hoge bomen en zandbanken waar we tussendoor voeren staan dan ver onder water en je kunt er niet meer kayakken, omdat de stroming te sterk is. Ontzettend moeilijk voor te stellen!
Na een korte stop voor een zwempauze en een snack in de vorm van sticky rice verpakt in bamboescheuten en een soort lychees, gingen we door naar een "bos" dat normaal onder water staat. Twee Franse meiden kwamen in dit bos een beetje vast te zitten, waardoor er een flinke golf water in de kayak terecht kwam. Enkele minuten later begint één van de meiden enorm te gillen en gaat in de kayak staan.. "SNAKE! SNAKE!" De gids kayakte naar ze toe om te kijken en schiet enorm in de lach; "That's a fish!" Na de vis uit de kayak te hebben gered, was het tijd om verder te gaan naar de dolfijnen.
Superstil hebben we in het water gewacht. Omdat het water grijs is, vallen de dolfijnen in eerste instantie niet op (ze springen niet, maar komen enkel boven om adem te halen). Je kon ze echter wel horen ademhalen; het geluid lijkt op het snuiten van je neus. Toen zagen we ze boven komen. Hoe stiller we waren, hoe dichterbij ze kwamen. Superindrukwekkend! Met de zonsondergang achter ons, zijn we terug gekayakt naar de kust en het laatste stukje met de kayak teruggegaan naar Kratie. Een perfecte dag!

De volgende dag ben ik 's ochtends vroeg opgestaan en ben met een kleine veerboot naar het eilandje Koh Trong gevaren. Op de boot tussen alle locals die naar de markt waren geweest en waar tussen ik veel bekijks trok. Ze waren vooral erg geinteresseerd in de foto's die ik de dag ervoor had gemaakt op de markt. Er werd vooral gelachen als ze hierop bekenden tegen kwamen. Op Koh Trong heb ik een fietsje gehuurd en in twee uur over het eiland gefietst. Dit was echt even terug in de tijd; bamboehutjes, ploegen met ossen ervoor, drijvende dorpen en zowel volwassenen als kinderen die vrolijk "hello!" roepen als je voorbij komt. Superleuk!


's Middags heb ik de bus naar Banlung genomen. Niet echt een logische keuze, want dit ligt dichter aan de Laotiaanse grens dan Kratie, maar voor Kratie had ik nog nooit van Banlung gehoord. De eigenaar van de kayakcompany zei echter dat deze plek de moeite waard was, dus daarom heb ik mijn plannen gewijzigd. In de bus ontmoette ik NL'er Frank. Hij vertelde van plan te zijn de dag erna een motorbike te huren en door de omgeving te gaan rijden en vroeg of ik zin had om mee te gaan. Zelf een motorbike besturen leek me gezien mijn rijvaardigheid niet zo verstandig, maar ik mocht wel achterop. Nu stapt deze controlfreak in Nederland niet eens bij iemand achterop de fiets, maar nadat Frank vertelde dat hij 10 weken in Vietnam op de motorbike had rondgetoerd, gaf ik me maar gewonnen. Reizen is immers ook grenzen verleggen, niet waar?

De dag erna stapte ik enigszins gespannen achterop. De eerste stops waren twee watervallen; niet zo indrukwekkend als de andere die ik heb gezien, maar hier was geen toerist te bekennen, wat het toch wel speciaal maakte! Op weg naar de tweede waterval, slipte de scooter weg in het losse zand van een zandpad. Gelukkig reden we heel zachtjes, dus geen schade :) . Daarna was het wel weer even spannend om op de motorbike te stappen. Zeker toen we de snelweg op gingen (wat ik veel enger vond, omdat je dan veel harder kan vallen); maar gelukkig ging het allemaal goed. Na een uur arriveerden we bij de zirkonia-mijnen. Dit was overduidelijk gene toeristische trekpleister; de meisjes in het dorp hingen meteen aan mijn benen en lieten niet meer los; de mannen riepen aanwijzingen in Khmer hoe we moesten rijden... Geweldig!
De zirkonia-mijnen zijn verticale gaten in de grond met inkepingen in de wanden waarlangs ze naar beneden tijgeren. Ik heb over het randje gekeken en het was zo ontzettend diep! Het aanbod om een stukje naar beneden te gaan, hebben we maar afgeslagen. Heftige, onveilige arbeidsomstandigheden om te zien!
De laatste stap voor onze dag was een kratermeer. We hebben hier gezwommen en gerelaxed. Genoten van een Cambodjaans gezin dat de grootste lol had met hun spelende kindjes. De succesvolle dag afgesloten met een biertje in mijn guesthouse.
In Banlung kan je verder mooie trekkings doen (o.a. met overnachten in de jungle). Ik heb hier lang over getwijfeld, maar dan kom ik in de knoei met de andere dingen die ik wil zien in Cambodja. Vandaar dat ik de dag erna vertrokken ben naar Phnom Penh - de hoofdstad van Cambodja.

Mijn bus vertrok om 6 uur. Ik kwam in een minivan terecht met enkel Cambodjanen, die geen Engels spraken. Een rit van 8,5 uur en bij elke stop werd met gebaren duidelijk gemaakt waar de stop voor diende (eten, toilet). De eetstops waren niet echt mijn smaak; kikkers, krekels... Ik heb die dag overleefd op nootjes en chips.

In Phnom Penh aangekomen heb ik met een Engels meisje uit mijn dorm wat gegeten en daarna ben ik Jop gaan op zoeken, die de dag erna naar Bangkok zou vliegen. We zijn wat gaan drinken in een rooftopbar. Na de drankjes heb ik bewust gekozen om de tien minuten lopen met een tuktuk af te leggen. Phnom Penh is de eerste stad waar ik me onveilig voelde; en dat heb ik serieus nog nooit gehad. De eerste tuktukchauffeurs leken duidelijk onder invloed en waren nogal duistere types, dus ik was zeer blij dat een Cambodjaanse dame me wenkte dat haar man mij wel thuis kon brengen met zijn tuktuk. Ze gaf me instructies hoe ik mijn tas zo stevig mogelijk vast kon houden (in PP heb je nogal wat "bag-snatchers" die je tas zo uit je handen rukken). Dat gaf me voldoende bevestiging dat Phnom Penh niet de meest veilige stad is en dat ik hier liever niet te lang wilde blijven.

De dag erna ben ik met een tuktuk naar de beruchte Killing Fields en S21 Prison geweest. Dit was zo ontzettend heftig en indrukwekkend. Beide plekken hadden een audiotour in het Nederlands, waarin ontzettend beeldend werd verteld over deze zwarte bladzijde in de geschiedenis van Cambodja. Het meest heftig vond ik een boom waartegen baby's letterlijk dood werden geslagen, voor de ogen van hun moeders, waarna ze in een massagraf werden gegooid. De moeder werd vervolgens ook gedood met een klap op het hoofd en werd er naakt achteraan gegooid. Ook zie je tussen de wortels van de bomen nog diverse delen van kledingstukken en bij hevige regen komen er nog steeds botten van de mensen tevoorschijn. Letterlijk geen woorden voor.
Daarna naar S21 Prison. Een naargeestige plek, waar iedereen die niet in Pol Pot's plaatje paste werd gefolterd (en je paste al niet in het plaatje als je een bril had of zachte handen had; want dan was je vast een intellectueel). Ook de kinderen van deze mensen werden uitgeroeid;; het kwaad moet je immers vanaf de wortel uitroeien, anders nemen ze later wraak.
Bizarre martelwijzen werden ons getoond en om de meest bizarre redenen werd je gedood (bijvoorbeeld beeldende kunstenaars wiens beeld niet 100% op Pol Pot leek, een mogelijk gestolen maiskolf, verliefd worden op een soldaat of dus een bril dragen). Indrukwekkende morgen en na al deze indrukken had ik in combinatie met de enorme hitte geen zin om verder op pad te gaan. Na mijn lunch, ben ik daarom lekker aan het zwembad gaan liggen.

's Avonds ben ik met een Nederlands meisje ergens wat gaan eten. Ze kwam een aantal oudere kerels tegen die bij haar in de bus hadden gezeten. Ze hadden overduidelijk teveel gedronken, maar vroegen of we aan wilden sluiten voor een maaltijd. Uitgelezen kans om de mannen eens uit te horen over hun contacten met Thaise dames op een subtiele manier. Ik heb een hoop bijzondere verhalen gehoord!

Vanmorgen ging om 6 uur de wekker en ben ik met de bus naar Kampot vertrokken. Dit is veel meer mijn plek. Gelegen aan de rivier, relaxt guesthouse met bamboehutjes en veel rustiger dan Phnom Penh.

Tot over een week!