Kutweer!
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
07 Augustus 2009 | Nepal, Bandīpur
Gistermiddag was er in het dorp een festival ter ere van degenen die afgelopen jaar zijn overleden. Het wordt ook wel 'Cow Festival' of Gai Jantra genoemd. Er liepen de hele middag en avond mannen met bekkens en trommels door de straten. 's Middags volgden ze een soort poppen van doeken op een stok. Het hele dorp liep uit om te kijken en de mannen dansten mee. Erg leuk om te zien. Er werd een ronde om de verschillende tempels en over de heuvel gemaakt.
Het leuke aan Bandipur is dat als kinderen je met een camera zien, ze vragen of je een foto van ze wil maken. En dan niet 1, maar minstens een stuk of 3. Ze vinden het geweldig om te poseren en gistermiddag heb ik mn camera aan een paar kleine meisjes gegeven, zodat ze zelf wat foto's konden maken. In het begin leidde dit tot foto's met halve hoofden of kwamen m'n benen op de foto, maar uiteindelijk zijn het hele leuke foto's geworden.
De stroom valt hier heel vaak uit, maar het is wel gezellig met al dat kaarslicht.
Vanmorgen geen wekker gezet en rond een uur of 10 gaan ontbijten. Al snel tot de conclusie gekomen dat het wederom kutweer was. Ik wilde toch wel wat gaan doen. In de eerste plaats omdat Bandipur een superleuk plaatsje met een geweldig omgeving schijnt te zijn en ik het jammer vind daar niets van te zien, terwijl ik er gewoon logeer. In de tweede plaats omdat ik geen zin heb om ALWEER als een duf konijn boekjes te gaan zitten lezen op de bank. Dan was ik wel thuis gebleven. Poncho aan dus en gaan met die banaan! Ik wilde naar Tundikhel lopen; een soort dorps/paradeterrein, van waaruit je een geweldig uitzicht moest hebben op de bergen. Na een aantal minuten lopen had Roeline het al compleet gehad en wilde ze terug naar het hotel. Ik ben doorgelopen, want, zoals ik al zei, ik had absoluut geen zin om WEER boekjes te gaan lezen.
Bij Tundikhel aangekomen was het zicht amper 2-3 meter. Kon niet eens de andere kant van het plein zien. Beetje jammer, maar het was ook wel een gaaf gevoel om helemaal alleen op een verlaten dorpsplein te staan, omgeven door mist en alleen het geluid van de regen om je heen. Best een verademing na de herrie en chaos van Thamel. Ik wilde mijn route vervolgen naar het ziekenhuis en wat gedenkplaatsen, maar de weg, die ik dacht die ik moest nemen, werd geblokkeerd door een groot hek. Maar weer naar beneden geglibberd door de modder en over een hoop gladde, natte keien. Toen maar de andere wegen geprobeerd. De een liep steil naar beneden, waarop ik vermoedde dat deze weg naar Dumre liep, zo'n 5 km verder.. Dus ik ben maar weer omgekeerd. Andere weg begon met een groot hek (weliswaar open), maar leek meer te leiden naar een soort bouwterrein.
Ik ben maar omgekeerd richting hotel, helaas. Nog verkeerd gelopen ook, want ik had de grote weg gevolgd, in plaats van het kleine paadje naar het dorp.
Zeiknat weer aangekomen in het hotel. Het weer is nu een klein beetje opgeklaard, maar de afgelopen uren heb ik doorgebracht met het updaten van mn reisdagboek. Erg saai en vervelend. Straks maar een nieuwe poging wagen, want dat rondhangen vind ik ook maar niks.
Het leuke aan Bandipur is dat als kinderen je met een camera zien, ze vragen of je een foto van ze wil maken. En dan niet 1, maar minstens een stuk of 3. Ze vinden het geweldig om te poseren en gistermiddag heb ik mn camera aan een paar kleine meisjes gegeven, zodat ze zelf wat foto's konden maken. In het begin leidde dit tot foto's met halve hoofden of kwamen m'n benen op de foto, maar uiteindelijk zijn het hele leuke foto's geworden.
De stroom valt hier heel vaak uit, maar het is wel gezellig met al dat kaarslicht.
Vanmorgen geen wekker gezet en rond een uur of 10 gaan ontbijten. Al snel tot de conclusie gekomen dat het wederom kutweer was. Ik wilde toch wel wat gaan doen. In de eerste plaats omdat Bandipur een superleuk plaatsje met een geweldig omgeving schijnt te zijn en ik het jammer vind daar niets van te zien, terwijl ik er gewoon logeer. In de tweede plaats omdat ik geen zin heb om ALWEER als een duf konijn boekjes te gaan zitten lezen op de bank. Dan was ik wel thuis gebleven. Poncho aan dus en gaan met die banaan! Ik wilde naar Tundikhel lopen; een soort dorps/paradeterrein, van waaruit je een geweldig uitzicht moest hebben op de bergen. Na een aantal minuten lopen had Roeline het al compleet gehad en wilde ze terug naar het hotel. Ik ben doorgelopen, want, zoals ik al zei, ik had absoluut geen zin om WEER boekjes te gaan lezen.
Bij Tundikhel aangekomen was het zicht amper 2-3 meter. Kon niet eens de andere kant van het plein zien. Beetje jammer, maar het was ook wel een gaaf gevoel om helemaal alleen op een verlaten dorpsplein te staan, omgeven door mist en alleen het geluid van de regen om je heen. Best een verademing na de herrie en chaos van Thamel. Ik wilde mijn route vervolgen naar het ziekenhuis en wat gedenkplaatsen, maar de weg, die ik dacht die ik moest nemen, werd geblokkeerd door een groot hek. Maar weer naar beneden geglibberd door de modder en over een hoop gladde, natte keien. Toen maar de andere wegen geprobeerd. De een liep steil naar beneden, waarop ik vermoedde dat deze weg naar Dumre liep, zo'n 5 km verder.. Dus ik ben maar weer omgekeerd. Andere weg begon met een groot hek (weliswaar open), maar leek meer te leiden naar een soort bouwterrein.
Ik ben maar omgekeerd richting hotel, helaas. Nog verkeerd gelopen ook, want ik had de grote weg gevolgd, in plaats van het kleine paadje naar het dorp.
Zeiknat weer aangekomen in het hotel. Het weer is nu een klein beetje opgeklaard, maar de afgelopen uren heb ik doorgebracht met het updaten van mn reisdagboek. Erg saai en vervelend. Straks maar een nieuwe poging wagen, want dat rondhangen vind ik ook maar niks.
-
07 Augustus 2009 - 08:10
Paul:
Hoi Kirst,
Je blijkt toch keer op keer prima reisverslagen met een mooi sfeerbeeld te kunnen schrijven. Wellicht een idee om stukken aan te leveren aan Lonely Planet?
Veel plezier en beter weer daar! -
07 Augustus 2009 - 10:32
Sabine:
Heey Kirst!
Jammer dat het weer je deze dagen zo ontzettend tegen zit. Ik snap heel goed dat je géén zin hebt om boekjes te gaan zitten lezen als je in zo'n prachtige omgeving zit. Ik hoop dat je nog wat te zien krijgt;)! Vind al je verhaaltjes echt super, en lees altijd met veel plezier!
Keep up the good work!
Liefsx. -
07 Augustus 2009 - 10:49
Mama:
Wat staat er voor de verdere dagen nog op het programma. Reizen jullie nog verder naar andere plaatsen. Inderdaad jammer van het weer. -
07 Augustus 2009 - 13:25
Mirjam:
We leren een heel andere Kirst kennen zo hoor. Erg leuk. -
07 Augustus 2009 - 14:40
Michel:
jammer hoor dat het van dat iets minder prettig weer is en dat je dan niet al te veel ziet en je dan maar vervelend een boekje moet gaan lezen want dar kom je natuurlijk niet voor hoop voor je dat het weer opknapt zodat je nog wat kan gaan bekijken groeten michel xx -
07 Augustus 2009 - 18:15
Deborah:
...en nog gedanst gister?
Hoi lieve Kirst, fijn dat je zo trouw schrijft, we vinden het erg leuk.
Tis geloof ik wel een assertiviteits-training in het kwadraat: trekken en duwen voor een fijn plekje op het dak van een busje wat amper de naam mag hebben. Voor het weer bericht heb ik gegoogled, het enige weer-'bericht' kwam van jou als 7e resultaat! Voor Bankipur (geen idee of dat in de buurt is) wordt het vanaf zondag beter. Liefs, have fun! Deborah
natuurlijk ook de groetjes van Maurice
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
