Over timing gesproken...
Door: Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
12 Augustus 2009 | Nepal, Pokhara
Namaste!
Gisteren heb ik jullie al een tipje van de sluier opgelicht van mijn perfecte gevoel voor timing...
Nadat ik m'n blog had gepost, ging ik me eigenlijk alleen maar slapper en slechter voelen. Eind van de middag tot de conclusie gekomen dat ik gewoon ziek was. Overal pijn (hoe ik ook lag), koorts en trillerig. Zo ben je nooit ziek en dan op je vakantie, wat heet.. op de trip van je leven.... Timing blijkt dus opnieuw niet mijn sterkste kant.
's Avonds een soepje gegeten met wat chappati erbij. Het hotelpersoneel is overigens heel erg lief. Ze vroegen de hele tijd hoe het met me ging en de dochter van de manager doet een farmacie opleiding, dus die kwam even kijken of ik koorts had. De vooroorlogse thermometer zei 38,5. Ben dus maar vroeg naar bed gegaan.
Dit heeft (i.c.m. met een aantal ibuprofens) zijn vruchten afgeworpen, want vandaag voel ik me al een stuk beter. Roeline ging vanmorgen paragliden (mij niet gezien..), dus ik ben op m'n dooie gemak een beetje rond gaan slenteren in Lakeside. In een restaurantje ontbeten, boekje gekocht over het boeddhisme en eventjes geinternet. Daarna op de hotelkamer zitten lezen en op Roeline gewacht.
's Middags samen geluncht en een taxi genomen naar de Bindyabasini Tempel. Naar men ('de gidsen' verderop in het verhaal) zegt de grootste tempel van Pokhara (maar dat kon ik nergens in m'n Lonely Planet terugvinden). Het eerste wat we zagen (en waar Roeline een beetje van schrok 'Gatver!!' ) was een hoop opgedroogd bloed en stank. De offerplaats, zo bleek... Eenmaal boven bij de tempel waren er een aantal 'aardige' Hindu's, die ons wel iets over de tempel wilden vertellen. Een beetje overdonderd (en naief als we zijn) lieten we ons meevoeren. Doordat ik m'n hand op een oranje steen heb gelegd en een oranje tikka (zo heet dat toch?) op m'n hoofd kreeg geduwd, wordt m'n leven heel lang en gelukkig, dus dat is mooi meegenomen. De gidsen vertelden ons over de tempel (goh wat aardig!!), maar uiteindelijk draaide het (WEDEROM) om geld. Roeline voelde zich een beetje lullig, maar ik was eerder een beetje geirriteerd. Ammehoela, eerst je een beetje opdringen en dan nog geld vragen ook. Sodemieter op!
Na de tempel nog eventjes door de niet-toeristische winkelstraatjes geslenterd. De winkels zijn hier zo rommelig en chaotisch dat je je bijna kunt voorstellen dat ook winkeliers geen rooie cent verdienen. Durf te wedden dat ze hier nog nooit van fifo of lifo-systemen gehoord hebben en dat men geen idee heeft wat logistiek is. Dus pap, stel dat je nog een uitdagende baan zoekt; volgens mij kan je in Nepal nogal wat hulp bieden ;) .
Daarna de taxi genomen naar Karma Dubgyu Chokhorling Monastery (gelukkig konden we het aanwijzen in de lonely planet, want uitspreken is vrijwel onmogelijk). De arme taxichauffeur was eerst nog helemaal verkeerd gereden (we zaten aan de andere kant van de stad), maar uiteindelijk waren we er. Diepe zucht toen bleek dat we wederom een honderdtal traptreden moesten bestijgen. Al doende besefte ik me toen wel dat ik nog niet helemaal fit was, maar het was zeker de moeite waard. Prachtig boeddhistisch klooster (no entrance fee!!) met hele heldere kleuren en mooie schilderingen. Monniken waren wat chagerijnig, dus er was niet echt sprake van een heel warm welkom, maar dat namen we maar op de koop toe.
In de kloostertuinen was een groep Indiase jongens, die nogal onder de indruk van me was. Vooral 1 kerel was behoorlijk ondersteboven, wat hij uitte in het maken van foto's; ik ben minstens 3 keer met hem op de foto geweest. 'He was impressed, because I had a very cute face'. Yeah right, maar ach.. toch lief van zo'n jongen..
Toen de trappen weer af naar beneden, een taxi naar Lakeside genomen en gedoucht.
Nu zit ik hier te internetten (echt waar??!?! JAAA echt waar!!). Straks een hapje eten (onderwijl we lekker worden lekgestoken door de muggen) en daarna naar het Busy Bee Cafe. Hopelijk komen we daar Chris en Orla (een Engelsman en een Ierse die we ontmoet hebben in Chitwan) tegen, die hier in een weeshuis werken.
Gisteren heb ik jullie al een tipje van de sluier opgelicht van mijn perfecte gevoel voor timing...
Nadat ik m'n blog had gepost, ging ik me eigenlijk alleen maar slapper en slechter voelen. Eind van de middag tot de conclusie gekomen dat ik gewoon ziek was. Overal pijn (hoe ik ook lag), koorts en trillerig. Zo ben je nooit ziek en dan op je vakantie, wat heet.. op de trip van je leven.... Timing blijkt dus opnieuw niet mijn sterkste kant.
's Avonds een soepje gegeten met wat chappati erbij. Het hotelpersoneel is overigens heel erg lief. Ze vroegen de hele tijd hoe het met me ging en de dochter van de manager doet een farmacie opleiding, dus die kwam even kijken of ik koorts had. De vooroorlogse thermometer zei 38,5. Ben dus maar vroeg naar bed gegaan.
Dit heeft (i.c.m. met een aantal ibuprofens) zijn vruchten afgeworpen, want vandaag voel ik me al een stuk beter. Roeline ging vanmorgen paragliden (mij niet gezien..), dus ik ben op m'n dooie gemak een beetje rond gaan slenteren in Lakeside. In een restaurantje ontbeten, boekje gekocht over het boeddhisme en eventjes geinternet. Daarna op de hotelkamer zitten lezen en op Roeline gewacht.
's Middags samen geluncht en een taxi genomen naar de Bindyabasini Tempel. Naar men ('de gidsen' verderop in het verhaal) zegt de grootste tempel van Pokhara (maar dat kon ik nergens in m'n Lonely Planet terugvinden). Het eerste wat we zagen (en waar Roeline een beetje van schrok 'Gatver!!' ) was een hoop opgedroogd bloed en stank. De offerplaats, zo bleek... Eenmaal boven bij de tempel waren er een aantal 'aardige' Hindu's, die ons wel iets over de tempel wilden vertellen. Een beetje overdonderd (en naief als we zijn) lieten we ons meevoeren. Doordat ik m'n hand op een oranje steen heb gelegd en een oranje tikka (zo heet dat toch?) op m'n hoofd kreeg geduwd, wordt m'n leven heel lang en gelukkig, dus dat is mooi meegenomen. De gidsen vertelden ons over de tempel (goh wat aardig!!), maar uiteindelijk draaide het (WEDEROM) om geld. Roeline voelde zich een beetje lullig, maar ik was eerder een beetje geirriteerd. Ammehoela, eerst je een beetje opdringen en dan nog geld vragen ook. Sodemieter op!
Na de tempel nog eventjes door de niet-toeristische winkelstraatjes geslenterd. De winkels zijn hier zo rommelig en chaotisch dat je je bijna kunt voorstellen dat ook winkeliers geen rooie cent verdienen. Durf te wedden dat ze hier nog nooit van fifo of lifo-systemen gehoord hebben en dat men geen idee heeft wat logistiek is. Dus pap, stel dat je nog een uitdagende baan zoekt; volgens mij kan je in Nepal nogal wat hulp bieden ;) .
Daarna de taxi genomen naar Karma Dubgyu Chokhorling Monastery (gelukkig konden we het aanwijzen in de lonely planet, want uitspreken is vrijwel onmogelijk). De arme taxichauffeur was eerst nog helemaal verkeerd gereden (we zaten aan de andere kant van de stad), maar uiteindelijk waren we er. Diepe zucht toen bleek dat we wederom een honderdtal traptreden moesten bestijgen. Al doende besefte ik me toen wel dat ik nog niet helemaal fit was, maar het was zeker de moeite waard. Prachtig boeddhistisch klooster (no entrance fee!!) met hele heldere kleuren en mooie schilderingen. Monniken waren wat chagerijnig, dus er was niet echt sprake van een heel warm welkom, maar dat namen we maar op de koop toe.
In de kloostertuinen was een groep Indiase jongens, die nogal onder de indruk van me was. Vooral 1 kerel was behoorlijk ondersteboven, wat hij uitte in het maken van foto's; ik ben minstens 3 keer met hem op de foto geweest. 'He was impressed, because I had a very cute face'. Yeah right, maar ach.. toch lief van zo'n jongen..
Toen de trappen weer af naar beneden, een taxi naar Lakeside genomen en gedoucht.
Nu zit ik hier te internetten (echt waar??!?! JAAA echt waar!!). Straks een hapje eten (onderwijl we lekker worden lekgestoken door de muggen) en daarna naar het Busy Bee Cafe. Hopelijk komen we daar Chris en Orla (een Engelsman en een Ierse die we ontmoet hebben in Chitwan) tegen, die hier in een weeshuis werken.
-
12 Augustus 2009 - 17:46
Deborah:
Ha Kirst, fijn dat er goed voor je wordt gezorgd. Zo te lezen heb je er een hoop fans bij. Veel plezier nog de laatste week! -
12 Augustus 2009 - 18:02
Michel:
zo dus je heb niet de mexicanse griep gelukkig lijkt me leuk voor je al die nieuwe mensen die je leert kennen ga je daar ook nog kontakt mee houden als je weer thuis ben veel plezier nog en beterschap he gr. michel xx -
13 Augustus 2009 - 09:12
Fat Birds Dont Fly:
Leuk! Leuk.
Nou snel beterschap! En geef ze geen geld hoor, hindu eikels! -
13 Augustus 2009 - 12:13
Mirjam:
Stoer EN sterk ben je! -
13 Augustus 2009 - 12:38
Papa:
Hey Knoeiertje,
Ik ben blij te horen dat de logistieke analyses gedurende onze gezamenlijke maaltijden toch z'n vruchten afwerpt. Het telefoontje van vanochtend klonk weer opgewekt, dus gaan we er vanuit dat het weer beter met je gaat. Om eerlijk te zijn zien we er al naar uit om je a.s. dinsdag weer te kunnen zien en al je verhalen nog eens "face to face" te horen. Geniet nog maar van de laatste dagen en een dikke kus.
Love you papa & mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
