Apentempel, olifanten en Durbar Square.

Namaste!!

Jawel jongens, dit wordt weer een lange... Heb de afgelopen dagen in de rimboe doorgebracht, dus vandaag wordt even een inhaalslag!

Het laatste wat ik jullie heb verteld dateert, geloof ik, van 29 juli (oeps dat zijn al 5 dagen..).
Ik heb toen 's middags mn blog geplaatst , dus ik zal eerst nog eve kort de avond herhalen. Eerst hebben we tijdens het eten de barman wat belangrijke Nederlandse oneliners bijgebracht (niveau 'neuken in de keuken...'). Uiteraard met de foute betekenis om hem te plagen, maar later hebben we hem wel de waarheid verteld (zou een beetje lullig zijn als hij door ons ontslagen werd..). Daarna zijn we wat gaan eten in een steakhouse. Goede aanprijzingen in de lonely planet, dus ook aardig aan de prijs, maar het was wel heel lekker om weer eens een goed stuk vlees te kunen eten. Toen gingen we aan de hand van de tips van de barman op zoek naar een cafe. T was allemaal niet veel soeps, dus zijn we uiteindelijk zelf beland bij de Buddha Bar. Je moet er je schoenen uitdoen, iedereen zit er op de grond en ze serveren er heerlijke cocktails . Hele relaxte sfeer en wil er ook zeker nog een keertje terug naartoe voordat we weer naar Nederland vertrekken. De barman had ons op de een of andere manier gevonden (hadden gevraagd of hij na zn werk ook zou komen) en kwam bij ons zitten met een vriend van hem. Alleen werd hij door ons uitlokgedrag van begin die avond een beetje vervelend. Was dan ook blij dat de barman en vriend moe waren en eerder naar huis toe gingen...

Dag erna naar de Monkey Temple gegaan (werkelijke naam: Swayambhunath, maar dat is onuitspreekbaar en ononthoudbaar, dus Monkey Temple). Wilden een route uit de Lonely Planet lopen, maar doordat de jongens voorop liepen wederom verkeerd gelopen (natuurlijk gaan ze zeggen dat ze niet verkeerd zaten, omdat we er uiteindelijk gekomen zijn, maar we hebben er wel 2 keer zo lang over gedaan...). Onderweg ontzettend veel armoede en rotzooi gezien (EN geroken...). Men besluit hier gewoon een willekeurige straathoek tot vuilnisbelt te bombarderen. Het stinkt er ernorm, het stikt er van de vliegen en je moet ook niet verbaasd opkijken als je opeens een koe (of een mens, dat is nog wat schrijnender) tegenkomt die lekker in het half verrotte voedsel staat te graven. Maargoed, wel weer fotomateriaal!! Onderweg ook nog wat kleine tempeltjes gezien, maar door de vele traptreden en de hitte waren we zo dorstig, dat we, voordat we de klim naar de tempel begonnen, eerst zijn neergestreken bij een restaurantje. Een jongetje sloeg ons van dichtbij gade. We hebben een aantal foto's van hem gemaakt en ze aan hem laten zien. Toen ik hem een pen en schrift gaf, leek hij het niet helemaal te begrijpen. Ik tekende wat, en vervolgens tekende hij het na. Al snel kwam er een groepje Nepalese kinderen en volwassenen om ons heen staan om het tafereeltje te bekijken. Het jochie kwam inmiddels naast me zitten op het bankje en als ik een voorwerp noemde, ging hij het tekenen. Uiteindelijk draait alles hier om geld en eten, want hij begon te vragen of we iets eetbaars voor m wilden kopen. We hadden het misschien nog wel gedaan, als er niet een groep van 10 Nepalese kinderen om onze tafel stond. Wel weer wat pennen en schriften uitgedeeld, dus mn backpack wordt alweer lichter. Heel verdrietig om al dat gebedel om geld te horen en je voelt je ook wel een beetje een harteloze bitch, maar overal wordt ten stelligste afgeraden geld te geven, omdat je dan het probleem in stand houdt. Dus maar weer koelbloedig doorgelopen.
Vervolgens alle trappen opgelopen (allemachtig, wat waren dat er weer veel! Terug in Nederland kan ik denk ik alles aan ;)) en onderweg foto's gemaakt van de aapjes, waar de tempel om bekend staat. Heel grappig om te zien. Vanaf de tempel hadden we een prachtig uitzicht over Kathmandu. We hebben daar wat eten en gelukkig hebben we niks opgelopen, want overal waren insekten en honden met vlooien; kregen er zelf jeuk van ;) . Ook hebben we weer wat enthousiaste verkopers van ons afgeschud en toen begonnen aan de lange afdaling naar beneden. Omdat we zo moe waren hebben we maar een taxi terug naar het hotel genomen (blijven Westers..)

Op 31 juli om 6.15 (!!!!!!!!!!!!!!!!!!) opgehaald bij het hostel om naar de bus richting Chitwan National Park te lopen. Een lekkere busrit van 6 uur, met wederom weinig beenruimte. Wat hier opvalt zijn de 'admission open' borden die hier overal hangen. Overal hangen borden om je aan te melden voor binnenlandse of buitenlandse scholen, wat wel naar voren brengt dat men scholing hier erg belangrijk vindt.
In Chitwan stikte het van de muggen. Je ziet er een kwartier en ondanks de deet ben je zo 5 muggenbulten rijker (de gids daar vertelde dat malaria al sinds 1960 niet meer daar te vinden is en niemand slikte die chemische pillen, dus eigenlijk hebben we het voor niks meegenomen.. Maar maak je niet druk mam, voor de zekerheid slik ik ze toch maar). Ook was het er bloedheet. 's Avonds langs de rivier gelopen en een krokodil gespot (leek niet veel meer dan een drijvend stuk hout, met name op de foto.. Maar toch, IK heb een krokodil in het wild gezien!!). Ook nog olifanten gezien en door het dorpje gewandeld. Biertje gedronken aan het water, met zonsondergang, en met andere reizigers gekletst over Nepal en wat tips uitgewisseld. In het hotel gegeten en wederom biertjes gedronken. Toen maar gaan slapen, want dag erna moesten we weer op een onmenselijk tijdstip opstaan.

Na om 6 uur opgestaan te zijn, naar een busje geleid, waarmee we naar de rivier zijn gegaan. Daar in een smalle kano gestapt met z'n tienen en gaan varen over de rivier. Wederom een krokodil gezien (en wederom net een stuk hout..). Daarna hebben we een stuk door de jungle gelopen, lekker drassig en overal water waar we doorheen moesten waden, of waar we overheen moesten springen. Ook heb je hier overal 'sticky grass', wat overal aan gaat zitten en ontzettend prikt. Ben (niet overdreven!!) 's middags 2,5 uur bezig geweest om alle ellende van mn broek af te plukken. Ook werden we die middag zeiknat van de regen, dus dat was wel weer een avontuur. Daarna zijn we naar het Elephant Breeding Center geweest, waar de kleine olifantjes 'los' rond mogen lopen (de volwassenen staan met dikke kettingen om hun voorpoten vast; lekker hoor zoveel bewegingsvrijheid...). Toen een olifantje op ons af kwam lopen, zagen we dus onze kans schoon en hebben we m geaaid en zijn we met m op de foto geweest. Ook heb ik een klein olifantje van 1,5 maand oud gezien. ZO ontzettend schattig! Ik weet nu absoluut zeker wat ik voor mn verjaardag wil ;) ! De grotere olifanten waren hem aan het plagen en duwen en het was heel leuk om te zien hoe onbeholpen het olifantje erop reageerde.
De gids zei die middag dat we wederom naar de rivier zouden gaan. We hebben het maar geskipt, maar later die dag bleek (een paar mensen waren wel meegegaan) dat iedereen met de olifanten het water in was geweest om ze te baden. Behoorlijk balen dus!
's Middags mochten we op olifanten gaan rijden. In een superklein houten bakje moeten zitten met zn vieren, dus al je ledematen worden lekker afgeklemd en je wordt van het geschommel een beetje zeeziek, maar wat was het een ervaring! Een kleine olifant moest voor ons een rivier doorwaden, maar het arme beestje was te klein (door de regenval staat het water heel hoog) dus hij viel om. 2 van de 3 passagiers vielen uit het houten bakje. Alles nat van die mensen en aangezien wij op de olifant die er achter liep zaten, werden we een beetje bang dat die van ons ook zou gaan liggen. Uiteindelijk kwam het allemaal goed, alleen was het niet leuk om te zien dat die kleine olifant met een ijzeren staaf op z'n hoofd werd geramd om hem te straffen. Arme beestje kon er ook niks aan doe dat hij te klein was. De rit vervolgde zich dwars door de jungle (overal takken die in je gezicht slaan) en ik heb maar liefst 3 neushoorns van een paar meter afstand gezien. Supergaaf! Ook waren er wilde zwijnen en wat herten. Na de olifantenrit gingen we wederom naar de rivier om naar de zonsondergang te kijken, maar er was amper zon, dus we hebben deze tijd maar gevuld met biertjes drinken en kletsen met de andere reizigers. Beetje tipsy moesten we in het donker teruglopen voor het diner. Na het eten biertjes gedronken met een stel Engelsen. Heel erg gezellig! Wederom emailadressen uitgewisseld, want een aantal van hen werkt in een weeshuis in Pokhara en daar gaan Roeline en ik over een aantal dagen naartoe.

Gisteren wederom belachelijk vroeg opgestaan (waarschijnlijk was het nog iets zwaarder door het bier van de avond ervoor) en toen met een krakkemikkige jeep naar een lokaal busstation gebracht. Helse, lange busrit, waarbij Niels niet goed werd en de bus werd gestopt, zodat hij buiten even op adem kon komen. Legioen Nepalezen om hem heen om hem te helpen en vervolgens hebben ze hem maar voorin de bus neer gezet. Hij werd wederom niet goed, dus hij kan vertellen dat hij uit het raam van een rijdende Nepalese bus heeft gekotst; doen niet veel mensen hem na... Toen waren we EINDELIJK bij de rivier. Hele tijd op een andere groep gewacht die bij ons in de boot mocht en toen mochten we na een lange instructie het water op! Het raften was heel spannend, maar zo waanzinnig gaaf! Prachtige natuur, vooral vanaf het water en we hebben geluncht op een verlaten strandje aan het water. Ik ben wel overboord geslagen in een stroomversnelling (ook weer een ervaring :') ), omdat de rechtervoorkant van de boot een nogal harde klap van een golf kreeg. Ik en m'n voorbuurman slingerden dus uit de boot. Op de een of andere manier had ik het ook nog klaargespeeld om onder de boot terecht te komen, dus ik kon ook nog eens niet boven komen, maar uiteindelijk weer boven water gekomen en door mijn mannelijke medepassagiers de boot weer ingehesen.. Doorweekt tot op het bot en m'n buurman was z'n peddel kwijtgeraakt (wat absoluut niet mag, maargoed dat is natuurlijk niet het eerste waar je aan denkt als je bijna in ijskoud water verzuipt :P), dus teruggegaan om die te zoeken. Uiteindelijk gevonden. Na het superzonnige warme weer (waaraan ik twee mega verbrande rode knieen heb overgehouden. AU!) begon het om te slaan.. Het ging superhard regenen, waardoor het water nog wat wilder werd. Was wel een ironische situatie: allereerst al zeiknat van het raften, toen nog meer van de regen en van de natuur zag je ook geen reet meer. Na in totaal zo'n 3 uur varen (toch bijna 20 km geroeid; resultaat is ook een blaar op m'n hand.. ben best trots ;)) eindelijk aangekomen bij een houten keet, waar we onze natte kleren konden uitdoen en toen zijn we in een willekeurige local bus geduwd richting Kathmandu. Veel te lange rit, nog krappere zitplaatsen en een dronken vervelende voorbuurman die je de hele tijd 'semi-per ongeluk' aanraakte, je de hele tijd aanstaarde en die minstens 10 keer heeft gezegd dat ik 'so beautiful' was (en dan erachter plakken dat z'n dochter dat vond.. Ja, dat zal wel, gladjakker......) In het begin best leuk compliment, maar na 4 uur is het een beetje te veel van het goede. Met name omdat ik al geirriteerd was door mn pijnlijke huid. Het grappige van local buses is overigens dat je op een willekeurige plek kunt instappen. Mensen springen (letterlijk) op de raarste plekken in een bus en er is een speciale jongen die uit de bus hangt en met zijn handen gebaren maakt naar andere bussen of er iets aankomt. Bovendien komen er altijd tig verkopers met drinken en kranten langs de bussen als je in een iets grotere plaats stopt en soms wordt de bus zomer aan de kant gezet, omdat de chauffeur even zijn blaas moet legen. Geweldig om een keer meegemaakt te hebben!

Vanmorgen lekker uitgeslapen, want we waren allemaal redelijk vermoeid na de lange dagen in Chitwan. Na het ontbijt zijn Roeline en ik van hotel geswitcht (het is hier goedkoper en gezelliger (zelfde als waar we eerst zaten)). De jongens blijven bij de buren. Daarna even naar de Nepalese jongen gelopen die in Eindhoven gaat studeren, om het een en ander af te spreken voor morgen. Even gekletst en morgen om 11 uur moet ik hem bellen. Toen doorgelopen naar Durbar Square. We stonden onderweg even stil om de kaart te bekijken, toen een Nepalees bij ons kwam staan. Hij vertelde dat hij 's ochtends studeerde (hij maakte Thanka schilderijen; soort handgeschilderde afbeeldingen van Boeddha) en dat hij het 's middags leuk vond om met buitenlanders te praten. Toen ik vroeg waar Durbar Square was, bood hij aan ons ernaar toe te brengen en onderweg ook nog wat andere tempeltjes te laten zien, die normaal niet echt bezocht worden door toeristen. Allereerst nam hij ons mee naar de Kathesimbhu Stupa, wat een kopie is van de apentempel. Daar ook een aula gezien waar boeddhisten normaliter bidden, met beeltenissen van het leven van Boeddha. Ook liepen er bij een tempel hele kleine monniken rond. Onze 'gids' kon heel levendig en vermakelijk vertellen en gooide heel z'n hart en ziel in met name het verhaal over Boeddha. Dit kwam denk ik voornamelijk omdat hij vroeger Hindu was en zich nu had bekeerd tot het Boeddhisme. Hij vertelde wel heel snel, dus ik weet lang niet alles meer. Hij heeft ons nog langs wat kleine tempeltjes geleid en langs de Seto Machhendranath Tempel, waar zowel Hindu's als Boeddhisten tegelijk bidden. Konden christenen en moslims dat in Nederland ook maar!! Verder hebben we nog het 'huis' van de Kumari gezien; een soort levende godin in de vorm an een klein meisje van een jaar of 10. Pas als ze de puberteit bereikt, wordt ze sterfelijk. Je mag haar niet fotograferen en ze laat zich maar heel af en toe zien, omdat ze in staking is (ze vond dat de overheid te veel geld vroeg om haar huis te bezichtigen). Durbar Square is 1 grote chaos en staat vol tempels. Hieronder bevindt zich een Kamasutratempel; de eerste die Johan met heel veel interesse heeft bewonderd.. Hij denkt misschien dat hij er nog wat van kan leren....
Na de tour hebben we de Nepalees 5 euro gegeven (hij vertelde onder het lopen dat hij niet veel geld had en zijn dochtertje (waar hij heel trots over vertelde) graag naar school wilde laten gaan. Als we 'very happy' waren met de tour mochten we hem wat geld geven, maar we waren echt absoluut nergens toe verplicht, benadrukte hij..) Hij heeft een aantal uur met ons rondgesjouwd, dus dat vonden we wel een beloning waard. Toen terug naar hotel gegaan. Gedoucht, nu internetten, straks eten en morgen waarschijnlijk naar Nagarkot.