Eigenwijze jongetjes

Gistermiddag maar weer wat rondgelummeld en alweer wat souvenirs gekocht (kost hier allemaal geen drol, maar tikt allemaal toch wel lekker aan zo.. Zeker omdat die tempelbezoeken wel een aardige duit kosten voor Chinese begrippen).

Na het eten hebben we, net zoals elke avond, weer als een stel zwervers biertjes gedronken op de trappen van het hotel. De monnik, waar ik al eerder over verteld had, kwam dit keer echter bij ons zitten. Johan en ik (de rest lag al in bed) hebben met hem gepraat over het boeddhisme en de Chinese 'overheersing' in Tibet.
Dit moest overigens heel zachtjes gebeuren, want de beste man benadrukte continu dat wij uit een vrij land kwamen, maar dat je hier verdomd op moet passen, want je weet niet wie je wel en niet kunt vertrouwen. De verdwenen monniken uit de monasteries (van enkele duizenden naar een paar honderd) zitten namelijk allemaal in de gevangenis, wat het gesprek voor hem behoorlijk gevaarlijk maakte. Johan en ik hadden volgens hem wel een goed karma dus met ons kon hij wel praten. Toch leuk om te horen!!

Over de verschillen tussen Dalai Lama en Panchen Lama vertelde hij dat er van uit de religieuze optiek geen onderscheid wordt gemaakt in 'niveau' van beiden. Ze staan eigenlijk gelijk. Alleen het 'volk' gebruikt die classificatie. Wel een grappig feitje is dat de Dalai Lama een monnik is en de Panchen Lama niet; de laatste mag daarom ook gewoon trouwen. Ook zei hij, in tegenstelling tot onze gids, dat je als monnik wel uit het klooster kan. Je kan dan echter niet meer herintreden. Aan het einde van het gesprek mochten Johan en ik nog mee naar zn kamer lopen, waar we een heuse monnik in bed hebben zien liggen, jawel! En we hebben zn visitekaartje gekregen en mailadressen uitgewisseld (hypermoderne monniken hoor!), zodat we contact konden houden. Ook zijn we van harte welkom in zijn monastery als we ooit nog in Tibet komen.

Vanmorgen moesten we om 7 uur in ons gammele busje zitten op weg naar Nam Tso Lake. Geen tijd voor ontbijt, dus we hebben ons maar op ontzettend goddelijke (kuch) Maria biscuitjes gestort, want ja die hebben ze ook hier!! Het was een lange vermoeiende reis; chaotisch verkeer, ruim 200 kilometer (dus 4 uur rijden met een brak busje op een brakke weg), belachelijk veel controleposten door de politie en last maar zeker not least: een karavaan van ongeveer 100 Chinese militaire wagens. Weer lekker gezellig dus en het drukt je maar weer al te goed met je neus op de feiten hoe de situatie hier is met al die 'gele knakkers' (zoals Johan ze inmiddels gedoopt heeft).

Nam Tso is het op een na grootste zoutwatermeer in China en maar liefst op 4730 meter hoogte. Heb voor het eerst in deze bloedhete dagen dus ook wat aan mn fleecevest gehad, want man wat was het koud!
Het meer was diepblauw en omgeven door allemaal bergen, echt geweldig mooi om te zien. Toch wat spectaculairder dan de Utrechtse grachten en de Noordzee!!
We hebben daar ook nog heel goedkoop gegeten (5 euro voor 4 personen), maar onder 'fried rice with ham' verstaan ze hier 'bak zout water met daarin gekookte rijst en stukken Smek'. Pap, ik denk dus dat Tibet zeker een aanrader voor je is! De thee die we kregen was overigens gemaakt met zout water. Ook erg smakelijk en dorstlessend!!
Nam Tso is een heilig meer, dus het is niet de bedoeling dat je er in gaat staan of het water aanraakt. Eigenwijs als Johan was, 'ik ben geen boeddhist en das toch allemaal bijgeloof', haalde hij toch zijn handen door het water.
Dat dit zogenaamde bijgeloof toch enigszins een kern van waarheid in zich had, merkten we dezelfde middag nog. We hadden ons allemaal ontzettend verheugd op de hotsprings in Yangpachen. Handdoeken meegenomen, zwemkleding aan en wij dachten even te gaan chillen in een natuurlijk bubbelbad, met een stel mooie besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Maar niets bleek minder waar. Aangekomen moesten we omgerekend 3 euro betalen voor een kaartje; best chill dachten we toen nog. Het eerste natuurlijke bad waar we langsliepen oogde aardig. Probleem was echter dat het water 90 graden was en gebruikt werd om eieren in te koken (???!!). We mochten wel een ei proeven als we dat wilden; nou nee laat maar, wij willen naar die hotsprings!
Echter, de andere baden waren gewoon een stel betonnen gaten in de grond. Niet eens een subtropisch zwemparadijs, nee gewoon zo'n zwembad waarin je je zwemlessen krijgt op de basisschool. Alleen de boze badmeester ontbrak eigenlijk nog. Als we nou voor die betaalde 3 euro mochten zwemmen was het nog chill geweest, maar nee hoor.. Als we dit heilige water in wilden moesten we nog 10 euro p.p. lappen. Daar hebben we vriendelijk voor bedankt!

Daarna mochten we dus nog een pokkeneind in de bus zitten. Bij elke drempel wordt je een kilometer omhoog geslingerd, dus net als je een beetje in slaap gesukkeld bent, stoot je je kop weer ergens tegen aan en dan ben je weer klaar wakker (of je lieve reisgenoten gooien een scheut water in je gezicht; ook erg aangenaam!!). Maar goed we kwamen tenminste vooruit.... Tot het moment dat de motor midden op een druk kruispunt afsloeg en de auto niet meer wilde starten... Misschien zit er dan toch een kern van waarheid in dat verhaal over Nam Tso Lake; Bedankt Johan! Waarschijnlijk hebben de goede karma's van de rest de misstap van onze eigenwijze reisgenoot kunnen neutraliseren, want na een half uur was het busje weer opgelapt.

Pas tegen zevenen kwamen we bij het hotel aan. Eigenlijk zouden we 's avonds nog met onze gids naar een nachtclub gaan, maar aangezien we er allemaal al een dag van 13 uur op hadden zitten, hebben we dit maar even afgeblazen. De gids en chauffeur waren ook wel blij met een vrije avond en we hebben ze gedag gezegd, want morgen krijgen we een nieuwe gids en chauffeur! Wel jammer, want de gids en chauffeur die we nu hadden waren echt wel een leuk stel. We hebben de nieuwe gids al gezien en het lijkt een nogal sjofel type, maar het schijnt dat hij nogal ervaren is, dus ik ben benieuwd!

Morgen hoeven we pas om 10 uur klaar te zijn, dus lekker uitslapen!

Ik weet niet hoe het de komende dagen zit met mn internetverbinding, want ik bevind me dan op de fameuze Friendship Highway. Ik probeer natuurlijk te blijven posten!

De hyves van Johan is inmiddels ook toegankelijk voor publiek, dus zie de blogs 'Foto's' en 'Literally living on the edge' voor alle links van onze hyves.