Lummelen en lanterfanten
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
15 Februari 2017 | Laos, Don Det Tok
Als reactie op één van mijn vorige blogs, kreeg ik van mijn lieve tante de reactie of ik wel genoeg lummel en lanterfant.. Nou, ik denk dat dat de ideale samenvatting is van afgelopen week!
Mijn tweede dag in Pakse heb ik besloten niet op en neer naar Champassak te gaan; er gaan namelijk alleen 's ochtends reguliere bussen terug naar Pakse; dus dat leek niet echt de moeite.
Ik heb mezelf daarom getrakteerd op een fijne oliemassage. In tegenstelling tot de Thaise was dit vooral ultiem ontspannen!
Na de massage wilde ik graag naar Phou Salao voor de zonsondergang. Een grote gouden Boeddha op een heuvel met uitzicht op Pakse. Ik dacht daar wel even naar toe te lopen (het was een kilometer of 5), maar de manager van het restaurant waar ik wat aan het drinken was, schudde lachend zijn hoofd dat het echt te ver was. Hij heeft meteen even voor me onderhandeld voor een tuktuk die me naar de bestemming zou brengen en die me ook weer thuis zou brengen als ik uitgekeken was.
Eenmaal aangekomen bij de trappen naar de Boeddha was ik blij dat ik met de tuktuk was gegaan. Voor mij doemde een heule lange trap op. Toen ik hijgend boven kwam, verscheen er nog een "trap". Ja, een "trap", een houten "trap". Minstens de helft van de treden was verdwenen, waardoor er tussen de treden gemiddeld anderhalve tot twee meter zat. Nu kan ik van mezelf zeggen dat ik gezegend ben met een paar lange benen, maar dit was zelfs voor mij een stapje te ver..
Toen ik na een aantal treden nogal zoekend en vragend om me heen keek hoe ik in godsnaam verder naar boven moest lopen, wenkte een aantal Laotiaanse jongeren me. Ik moest de houten trap weer afklauteren en een paadje náást de trap volgen; dat deed iedereen. Ja, logisch!
Na een tijdje klimmen en klauteren, arriveerde ik dan ook op de top. En wat al die weblogs beloofden was waar; het was de moeite waard! (Eerlijkheidshalve heb ik daar ook wel aan getwijfeld; ik zag boven nl. ook allemaal mensen die zich met een busje dan wel auto hadden laten afzetten en die dus niet naar boven en beneden hoefden te klimmen, maar goed het gaat ook om de ervaring, natuurlijk (of wat je jezelf dan maar voorhoudt op zo'n moment ;-))).. MAAR.. het was dus wel heel mooi! Prachtige zonsondergang, uitzicht over Pakse en een grote gouden Boeddha op de voorgrond. Dat levert prachtige plaatjes op!
's Avonds ben ik nogmaals bij de tour agency langs gegaan om te kijken of zich mensen hadden aangemeld voor de trekking. Dit was helaas niet het geval, waarna ik besloten heb van de trekking af te zien (alleen leek me toch wat minder gezellig) en de volgende dag met de bus naar Don Det (één van de 4000 islands) te gaan.
Uiteraard ging ook dit weer Lao Lao-style; de eigenaar van dit bureautje verzocht mij de volgende dag 's ochtends om 8 uur klaar te staan met mijn backpack bij zijn kantoor. Als brave Hollander stond ik daar natuurlijk al om 7.45 uur, maar nog niemand te zien (en dit terwijl op de deur staat open vanaf 7.00 uur). Om 8.00 uur komt de beste man aangescheurd, maar nog geen tuktuk of busje om me op te pikken. Om 8.10 stapt de man van het bureautje opeens op zijn scooter en scheurt weg. Nog steeds geen pick-up. Lekker dan... Om 8.25 stopt er opeens een tuktuk die ongelofelijke haast heeft om mij snel in te laten stappen. Ik word daar altijd een beetje recalcitrant van, maar bedacht me dat dit wellicht niet in mijn eigen voordeel zou zijn, omdat die tuktuk me vast niet helemaal naar Don Det zou brengen. Drie minuten later snap ik waarom de man zo'n haast had; de bus waar ik word afgezet is nagenoeg vol en staat op het punt om te vertrekken. Mezelf weer in een te kleine stoel gepropt (ik had nog mazzel want de drie mensen die na mij kwamen, zaten op plastic krukjes in het gangpad) en op naar de 4000 islands!
Na een aantal uur rijden werden we bij de veerboot afgezet. Ik word steeds behendiger in het klimmen op wankele bootjes met een zware tas.. Op Don Det aangekomen op zoek naar een fijne plek om te verblijven. Ik had twee guesthouses in mijn hoofd die op 25 minuutjes lopen van de "pier" (een zandbank) lagen. 25 minuten is normaal prima, maar met twee tassen en met 35 graden is het best heel heet. Ik baalde dan ook enorm dat beide guesthouses vol zaten en ik dus een stuk terug moest lopen, want de meeste guesthouses lagen een stuk dichter bij de pier. Uiteindelijk een eigen hutje gevonden, met rivierview, eigen hangmat, eigen badkamer (wel enkel met koud water, maar dat is de norm op Don Det en eigenlijk best wel lekker met die hitte) voor 6 euro per nacht.
's Avonds heb ik wederom met Daniela (de Mexicaanse) afgesproken die op een naburig eiland verbleef, samen met een groepje dat ze hier heeft leren kennen hebben we wat gedronken en kaartspelletjes gespeeld.
De volgende dag heb ik een fietsje gehuurd en ben naar Don Khon gefietst; het eiland ten zuiden van Don Det. Ik ben hier naar de Li Phi watervallen gefietst. Ik had er niet zoveel van verwacht (had er nog nooit van gehoord), maar wauw, wat was dit indrukwekkend!! Wat een natuurgeweld! Ik heb hier een aantal uurtjes doorgebracht en toen met Daniela en een Belg afgesproken om Don Khon verder op de fiets te gaan verkennen. Fietsen op hobbelige zandwegen, tussen de rijstvelden en primitieve hutjes. Onderweg zijn we bij een kleinere waterval gestopt, waar de Belg van een soort brug kukelde toen hij dit als een evenwichtsbalk probeerde te gebruiken (refereren naar zijn nationaliteit is hier wellicht wel heel makkelijk he ;)? Nee, ga ik niet doen..). Gevolg was een dikke enkel. Vanwege de hitte waren we toch al een beetje klaar met het fietsen, waarna we naar het zuiden van Don Det terug zijn gegaan en hier bij een zwembad zijn neergeploft.
Na het zwemmen heb ik afscheid genomen van Daniela; vanwege de dikke enkel van de Belg zagen ze het niet zitten om 's avonds weer terug te fietsen vanaf Don Det en ik zag het niet zitten in mijn eentje in het donker terug te fietsen vanaf Don Khon. 's Avonds heb ik nog een potje pool gespeeld (of getracht te spelen; mijn talent ligt er namelijk niet echt) met een aantal mensen uit een bar, waarna ik ben terug gelopen naar mijn bungalow.
De dag erna heb ik heerlijk aan het zwembad liggen lummelen en bijbruinen. Krachten sparen voor de kayaktocht de dag erna! 15 kilometer kayakken met een tussenstop op Don Som, een rustig eiland met een kleine waterval, en een stop bij de grootste waterval van de wereld. Nog indrukwekkender dan de vorige! Mijn oorspronkelijke plan was om na een aantal dagen Don Det, een aantal dagen op Don Som door te brengen in het enige guesthouse daar, wat gerund wordt door een Nederlander. Helaas gaf hij aan dat hij precies deze dagen niet aanwezig is, omdat hij zelf naar Nederland op vakantie gaat, dus dat plan ging helaas niet door. Ik heb daarom besloten om mijn visumperiode voor Laos optimaal te benutten en nog twee dagen langer op Don Det te blijven.
Gisterochtend heb ik 7 kilometer gelopen over de rest van het eiland en 's middags ben ik wederom bij het zwembad gaan liggen. En dat zwembad is opnieuw mijn plan voor vandaag
Op Don Det betekent dit overigens dat er zomaar een koe naast je ligbedje kan staan, omdat hij het gras er daar wel appetijtelijk uit vindt zien. Of als je ergens zit te eten er opeens een kip rondom je tafel scharrelt, op zoek naar wat te eten. Dat maakt het hier toch wat anders dan een normale zonvakantie ;).
Met dat lummelen en lanterfanten zit het dus wel goed!
Morgen maak ik de oversteek naar Cambodja :) !
Mijn tweede dag in Pakse heb ik besloten niet op en neer naar Champassak te gaan; er gaan namelijk alleen 's ochtends reguliere bussen terug naar Pakse; dus dat leek niet echt de moeite.
Ik heb mezelf daarom getrakteerd op een fijne oliemassage. In tegenstelling tot de Thaise was dit vooral ultiem ontspannen!
Na de massage wilde ik graag naar Phou Salao voor de zonsondergang. Een grote gouden Boeddha op een heuvel met uitzicht op Pakse. Ik dacht daar wel even naar toe te lopen (het was een kilometer of 5), maar de manager van het restaurant waar ik wat aan het drinken was, schudde lachend zijn hoofd dat het echt te ver was. Hij heeft meteen even voor me onderhandeld voor een tuktuk die me naar de bestemming zou brengen en die me ook weer thuis zou brengen als ik uitgekeken was.
Eenmaal aangekomen bij de trappen naar de Boeddha was ik blij dat ik met de tuktuk was gegaan. Voor mij doemde een heule lange trap op. Toen ik hijgend boven kwam, verscheen er nog een "trap". Ja, een "trap", een houten "trap". Minstens de helft van de treden was verdwenen, waardoor er tussen de treden gemiddeld anderhalve tot twee meter zat. Nu kan ik van mezelf zeggen dat ik gezegend ben met een paar lange benen, maar dit was zelfs voor mij een stapje te ver..
Toen ik na een aantal treden nogal zoekend en vragend om me heen keek hoe ik in godsnaam verder naar boven moest lopen, wenkte een aantal Laotiaanse jongeren me. Ik moest de houten trap weer afklauteren en een paadje náást de trap volgen; dat deed iedereen. Ja, logisch!
Na een tijdje klimmen en klauteren, arriveerde ik dan ook op de top. En wat al die weblogs beloofden was waar; het was de moeite waard! (Eerlijkheidshalve heb ik daar ook wel aan getwijfeld; ik zag boven nl. ook allemaal mensen die zich met een busje dan wel auto hadden laten afzetten en die dus niet naar boven en beneden hoefden te klimmen, maar goed het gaat ook om de ervaring, natuurlijk (of wat je jezelf dan maar voorhoudt op zo'n moment ;-))).. MAAR.. het was dus wel heel mooi! Prachtige zonsondergang, uitzicht over Pakse en een grote gouden Boeddha op de voorgrond. Dat levert prachtige plaatjes op!
's Avonds ben ik nogmaals bij de tour agency langs gegaan om te kijken of zich mensen hadden aangemeld voor de trekking. Dit was helaas niet het geval, waarna ik besloten heb van de trekking af te zien (alleen leek me toch wat minder gezellig) en de volgende dag met de bus naar Don Det (één van de 4000 islands) te gaan.
Uiteraard ging ook dit weer Lao Lao-style; de eigenaar van dit bureautje verzocht mij de volgende dag 's ochtends om 8 uur klaar te staan met mijn backpack bij zijn kantoor. Als brave Hollander stond ik daar natuurlijk al om 7.45 uur, maar nog niemand te zien (en dit terwijl op de deur staat open vanaf 7.00 uur). Om 8.00 uur komt de beste man aangescheurd, maar nog geen tuktuk of busje om me op te pikken. Om 8.10 stapt de man van het bureautje opeens op zijn scooter en scheurt weg. Nog steeds geen pick-up. Lekker dan... Om 8.25 stopt er opeens een tuktuk die ongelofelijke haast heeft om mij snel in te laten stappen. Ik word daar altijd een beetje recalcitrant van, maar bedacht me dat dit wellicht niet in mijn eigen voordeel zou zijn, omdat die tuktuk me vast niet helemaal naar Don Det zou brengen. Drie minuten later snap ik waarom de man zo'n haast had; de bus waar ik word afgezet is nagenoeg vol en staat op het punt om te vertrekken. Mezelf weer in een te kleine stoel gepropt (ik had nog mazzel want de drie mensen die na mij kwamen, zaten op plastic krukjes in het gangpad) en op naar de 4000 islands!
Na een aantal uur rijden werden we bij de veerboot afgezet. Ik word steeds behendiger in het klimmen op wankele bootjes met een zware tas.. Op Don Det aangekomen op zoek naar een fijne plek om te verblijven. Ik had twee guesthouses in mijn hoofd die op 25 minuutjes lopen van de "pier" (een zandbank) lagen. 25 minuten is normaal prima, maar met twee tassen en met 35 graden is het best heel heet. Ik baalde dan ook enorm dat beide guesthouses vol zaten en ik dus een stuk terug moest lopen, want de meeste guesthouses lagen een stuk dichter bij de pier. Uiteindelijk een eigen hutje gevonden, met rivierview, eigen hangmat, eigen badkamer (wel enkel met koud water, maar dat is de norm op Don Det en eigenlijk best wel lekker met die hitte) voor 6 euro per nacht.
's Avonds heb ik wederom met Daniela (de Mexicaanse) afgesproken die op een naburig eiland verbleef, samen met een groepje dat ze hier heeft leren kennen hebben we wat gedronken en kaartspelletjes gespeeld.
De volgende dag heb ik een fietsje gehuurd en ben naar Don Khon gefietst; het eiland ten zuiden van Don Det. Ik ben hier naar de Li Phi watervallen gefietst. Ik had er niet zoveel van verwacht (had er nog nooit van gehoord), maar wauw, wat was dit indrukwekkend!! Wat een natuurgeweld! Ik heb hier een aantal uurtjes doorgebracht en toen met Daniela en een Belg afgesproken om Don Khon verder op de fiets te gaan verkennen. Fietsen op hobbelige zandwegen, tussen de rijstvelden en primitieve hutjes. Onderweg zijn we bij een kleinere waterval gestopt, waar de Belg van een soort brug kukelde toen hij dit als een evenwichtsbalk probeerde te gebruiken (refereren naar zijn nationaliteit is hier wellicht wel heel makkelijk he ;)? Nee, ga ik niet doen..). Gevolg was een dikke enkel. Vanwege de hitte waren we toch al een beetje klaar met het fietsen, waarna we naar het zuiden van Don Det terug zijn gegaan en hier bij een zwembad zijn neergeploft.
Na het zwemmen heb ik afscheid genomen van Daniela; vanwege de dikke enkel van de Belg zagen ze het niet zitten om 's avonds weer terug te fietsen vanaf Don Det en ik zag het niet zitten in mijn eentje in het donker terug te fietsen vanaf Don Khon. 's Avonds heb ik nog een potje pool gespeeld (of getracht te spelen; mijn talent ligt er namelijk niet echt) met een aantal mensen uit een bar, waarna ik ben terug gelopen naar mijn bungalow.
De dag erna heb ik heerlijk aan het zwembad liggen lummelen en bijbruinen. Krachten sparen voor de kayaktocht de dag erna! 15 kilometer kayakken met een tussenstop op Don Som, een rustig eiland met een kleine waterval, en een stop bij de grootste waterval van de wereld. Nog indrukwekkender dan de vorige! Mijn oorspronkelijke plan was om na een aantal dagen Don Det, een aantal dagen op Don Som door te brengen in het enige guesthouse daar, wat gerund wordt door een Nederlander. Helaas gaf hij aan dat hij precies deze dagen niet aanwezig is, omdat hij zelf naar Nederland op vakantie gaat, dus dat plan ging helaas niet door. Ik heb daarom besloten om mijn visumperiode voor Laos optimaal te benutten en nog twee dagen langer op Don Det te blijven.
Gisterochtend heb ik 7 kilometer gelopen over de rest van het eiland en 's middags ben ik wederom bij het zwembad gaan liggen. En dat zwembad is opnieuw mijn plan voor vandaag
Op Don Det betekent dit overigens dat er zomaar een koe naast je ligbedje kan staan, omdat hij het gras er daar wel appetijtelijk uit vindt zien. Of als je ergens zit te eten er opeens een kip rondom je tafel scharrelt, op zoek naar wat te eten. Dat maakt het hier toch wat anders dan een normale zonvakantie ;).
Met dat lummelen en lanterfanten zit het dus wel goed!
Morgen maak ik de oversteek naar Cambodja :) !
-
15 Februari 2017 - 08:26
Anne:
Hi Kirst, weer een mooi verhaal! Met veel plezier gelezen. Heb inmiddels skype contact.
Love u -
15 Februari 2017 - 08:49
Tim:
Klinkt allemaal geweldig Kirst. Al helemaal gewend lijkt me zo. Na een maand(2?!) -
15 Februari 2017 - 09:09
Susanne :
Die Belg..... gehehe
klinkt als een fantastisch trip Kirst!!!!! Enjoy-ing to the max!!
Leuk je reisverslag weer te hebben gelezen!
Fijne reis verder! -
15 Februari 2017 - 09:49
Anja:
Je schrijft weer heerlijk vermakelijk! Ik geniet ervan. Fijn je even gesproken te hebben via Skype! -
15 Februari 2017 - 19:31
Joyce De Jong:
Ha Kirsten, weer heerlijk genoten van je verhaal. Eerlijk gezegd kijk ik er elke keer weer naar uit om te lezen wat je nu weer allemaal hebt meegemaakt. Geniet nog lekker van alle indrukken en geniet van Cambodja. Fijne trip verder! -
15 Februari 2017 - 21:52
Ingrid Hoogduin:
Hoi Kirsten,
En weer een mooi verhaal gelezen
over al je beleefde avonturen!
Heerlijk om te lezen dat je zo aan
het genieten bent!
Nog tijd genoeg dus genietze nog
maar lekker verder.
Ik zie de volgende blog weet graag
tegemoet.
Groetjes ingrid -
16 Februari 2017 - 08:47
Mirjam:
Leuk!
Heb je daar nu meer voordeel of nadeel van je lange benen?( trap,bus,boot,kayak,berg?) -
16 Februari 2017 - 12:41
Inge:
Ha Kirsten,
Wat een geweldig verhaal, als je daar veel lummelt kan je net zo goed schrijfster worden. Geniet van je reis en laat ons maar vaker meegenieten. In gedachten reizen we dan even met je mee. -
16 Februari 2017 - 13:23
Marike:
Heerlijk zeg! Ik zie dat fietsen al helemaal voor me (zelf in Vietnam gedaan) en hoe lekker is dat! Niet hoeven te lopen en toch optimaal genieten van wat er in de omgeving te doen is!
Veel plezier nog! -
19 Februari 2017 - 15:48
Deborah:
Ha Lieffie, Fijn om te lezen dat het allemaal in balans is :-), cultureel verantwoord bezig zijn, intensief bewegen en lanterfanten. Top! nog veel plezier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
