Nazca-lijnen en sandboarden!

De lange nachtbusrit viel best wel mee, afgezien van het feit dat ik het begin misselijk heb doorgebracht, omdat iemand ONTZETTENDE stinkvoeten had... Verder waren de bussen heerlijk luxe, leek net alsof we in een vliegtuig zaten (inclusief veiligheidsfilmpje)! Lekker een filmpje gekeken, nog wat te eten gekregen en toen een beetje liggen slapen.
Toen we in Nazca aankwamen bleken de kamers nog niet klaar, dus hebben we meteen onze vlucht maar geregeld en gekletst met de eigenaar. Rond kwart voor 10 werden we opgehaald met een taxi om naar het vliegveld te gaan. Als voorzorgsmaatregelen maar een paar reiziektetabletten genomen (leek ons wel handig na alle verhalen die we hadden gehoord) en licht ontbeten. Op het vliegveld moesten we nog door een soort metaaldetector en moest ik mijn DEET achterlaten (andere vloeistoffen mochten wel). Net echt! Toen werd ik wel een beetje zenuwachtig.. Die vliegtuigjes zijn KLEIN! 6 personen inclusief 2 piloten! Bij het opstijgen drie keer diep ademgehaald en het viel eigenlijk reuze mee. Doordat het vliegtuig zo klein is voel je de bewegingen meer, maar de piloten hielden het vliegtuig redelijk stabiel gelukkig. Ook de misselijkheid bleek uit. Volgens ons lag dat niet geheel aan de tabletten, want het vluchtje viel ons alleszins mee. Alleen mijn evenwichtsorgaan raakte af en toe een beetje verstoord, omdat je soms verticaal in de lucht hangt, zodat je de lijnen beter kon zien. Het was soms een beetje zoeken naar de lijnen, maar het was erg gaaf om te zien! Wel lastig om te fotograferen though, dus ik hoop dat de foto´s een beetje gelukt zijn. De Nazca-lijnen komen uit het Incatijdperk en het doel is nog onduidelijk; astronomische kalenders, paden voor ceremonies, een hardloopbaan(?) of om simpelweg naar te kijken. Ook de vreemde theorieen blijven niet uit: landingsplaatsen voor buitenaardse wezens of de representaties van hallucinaties van een sjamaan na het gebruik van hallucinogenen of om bergen & water te aanbidden...... Heel gaaf om weer een van de Unesco Heritage Sites vanuit de lucht te zien!

Terug in het hostel bleken de jongens die in ´onze´ kamer zaten, ziek te zijn, dus werden we overgebracht naar een ander hostel. Het kleine nichtje van 6 van de Nederlandse eigenaresse van het eerste hostel was al direct fan van me. Zonder ook maar iets tegen haar gezegd te hebben kwam ze al naar me toe om me te knuffelen en te kussen. Geen idee wat haar zo aantrok, want normaliter ben ik niet zo´n kindervriend, maar ik vond het natuurlijk wel erg schattig...

Gisteren uitgeslapen en gaan ontbijten. Onderweg stuitten we op een parade van kindjes met serieuze gezichten die aan het marcheren waren: Fiestas Patrias! Erg leuk om te zien hoe serieus de kinderen hun ´taak´ opvatten.
Daarna op zoek gegaan naar bustickets, wat nog een soort van lastig bleek, omdat niemand Engels sprak en ook geen moeite deed om ons te begrijpen. Uiteindelijk in een ontzettend sjofele bus (maar goedkoop) naar Ica gereden. Er werd een film vertoond (uiteraard in het Spaans) en een slechte talkshow (die Peruanen hebben echt geen humor!) en we kregen ook nog een soort productpresentatie van natuurlijke medicijnen... Erg interessante rit.

In Ica een taxi genomen naar Huacachina (taxichauffeur had geloof ik een beetje een klap van de molen gehad, maar hij hield zijn stuur recht en bracht ons keurig op de plek van bestemming). Hostel vinden was moeilijk en uiteindelijk heel duur (leuk joh die feestdagen), maar Huacachina is een geweldig plaatstje: palmbomen, zandduinen, zonsondergang... Prachtige oase.. This is life!

´s Avonds cocktails gedronken; formaat van het tweede glas was echt enorm.. Was nog aan het overwegen om het als souvenier voor mama mee te nemen; perfect wijnglas! Op een gegeven moment kwam iemand van de bediening naar me toe: of ik nog een happy hour wilde, want daar kon hij wel voor zorgen, vroeg hij met een vette grijns.... Hij had een ´good feeling´ bij mij, wat hij niet bij Soof had (wat hem ´heel erg´ speet). De vraag of ik nog meer happy hour wilde was een beetje moeilijk te beantwoorden: een extra cocktail vind ik best ok, maar op een ander soort happy hour zat ik niet echt te wachten... Toen ik vroeg of ik mocht blijven zitten liet hij het antwoord een beetje in het midden, dus hebben we maar afgerekend. Hij liep meteen achter ons aan: of we niet bleven zitten en dat ik een half uur op hem moest wachten. Hij begreep niet echt dat ik geen interesse had, dus zei ik dat hij gewoon te klein voor me was, waarop hij heftig begon te protesteren.. De man in kwestie was echt heel erg klein, dus ik durfde niet te vragen waar het protest op gebaseerd was. Misschien doelde hij op de grootte van iets anders, maar eerlijk gezegd was en ben ik daar niet zo in geinteresseerd ;) ! Daarna nog een drankje gedaan in een andere pub, waar we nog een biertje kregen van een andere Peruaan (die we de dag erna helaas tig keer tegenkwamen en die ons mee op sleeptouw wilde nemen, maar we hebben hem vriendelijk afgewimpeld) en toen zijn we maar richting hostel gegaan.

Vanmorgen zijn we na het ontbijt één van de hoge zandduinen opgelopen, wat nog niet heel erg makkelijk was: je zakt in het losse, zachte zand ontzettend makkelijk weg, waardoor je snel moe wordt (morgen spierpijn?). Ook is mijn enkel nog steeds niet helemaal genezen, dus die begon weer te protesteren. Heb dus maar rustig aan gedaan. Daarna iets gedronken en op busticketjacht, wat hier nogal lastig blijkt, dus dat regelen we wel gewoon in Ica straks. We zijn daarom maar weer souveniers gaan kopen en we hebben heerlijke nacho´s gegeten in het tentje van gisteravond met een biertje erbij. Mijn Peruaan herkende me niet meer; het goede gevoel zat denk ik toch niet zo diep...

Voor morgen hebben we een wijntoer geboekt en daarna zijn we een beetje in het zonnetje gaan chillen en een ijsje gaan eten.. Toen was het zover: sandboarden! Dachten we, want we vertrokken een kwartier te laat...

Het rijden in een sandbuggy was waanzinnig gaaf. Op hoog tempo rijd je door het zand en je racet met volle vaart van bijna verticale wanden, wat ik wel een beetje eng vond af en toe. Ik skip niet voor niks de achtbanen in pretparken en Soof zei dat dit zeker vergelijkbaar was. Heb dus af en toe gegild als een meisje, maar ik voel me nu wel heel stoer ;) . Wie weet dat ik ooit nog eens in een achtbaan ga!
Het sandboarden was ook heel tof: plat op je buik op een gewaxte surfplank liggen en dan met volle vaart naar beneden van een steile zandheuvel! Zo´n eerste keer heb je echt heel erg de neiging je voeten ontzettend hard in het zand te duwen, omdat je ontzettend hard gaat, maar dan gaat het nog supersnel! Ook zit het zand letterlijk OVERAL; in je mond, in je ondergoed.. Geweldig! Nog genoten van een prachtige zonsondergang achter de zandduinen.
Helaas gingen we toen alweer terug, waar we nogal van baalden, want we mochten maar één keer naar beneden sandboarden, terwijl ons vijf keer was beloofd. Toen we dit tegen de eigenaar zeiden, bood hij ons aan dat we morgenochtend terug mochten komen en dat we dan nog een paar keer gratis naar beneden mogen. Hoop dat hij zich daar aan houdt!

Net heerlijk gegeten (pasta met gamba´s) en morgen sandboarden (hopelijk), een wijntoer (om 12 uur ´s middags) en dan lekker beschonken met de bus naar Pisco...

Ik geniet nog steeds volop en vind het stiekem een beetje erg jammer dat ik alweer zo snel naar huis moet...