Ongehoorzame meisjes, Heidi en leve de NS!

Mijn laatste berichtje stamde nog uit het Bolivia-tijdperk. Inmiddels ben ik alweer een tijdje in Peru, dus tijd voor een nieuwe blog!

In Copacabana heb ik me nog even verder verveeld: puzzelen, op het strand bootjes kijken en internetten. Toen Soof uitgeslapen was zijn we samen een kopje thee gaan drinken (dat liet het budget nog wel toe). Werd toen opeens heel erg duizelig en kotsmisselijk. Ben toen naar de hotelkamer en heb een paar uur op bed gelegen. Misselijkheid werd alleen maar erger, dus kwam mijn maaginhoud (bestaande uit een paar koekjes, want meer heb ik die dag niet gegeten, want we waren op rantsoen) er weer uit. Fijn! Vraag me nog steeds af waardoor het kwam, want ik heb niets gegeten waar iets mis mee kon zijn. Soof is s avonds maar alleen gaan eten en ik ben in bed gebleven.

De dag erna voelde ik me iets beter, alhoewel eten nog niet echt een succes was. De boottrip naar Isla del Sol ging wederom niet door (had er flink de pest over in), vanwege het weer. Naar mijn mening was het stralend mooi weer, maar de Bolivianen dachten daar anders over.
Toen maar uitgebreid ontbeten, geinternet en winkeltjes gekeken (die we al 100 keer hadden gezien).

s Avonds een bus naar Cuzco genomen. Er werd een bus met heating en toilet beloofd. Er stond een hele mooie bus voor de agency, maar toen het tijd was om te gaan moesten de Cuzco-gangers het hoekje om lopen, waar een stuk oudere bus stond te wachten... (zonder wc, zonder verwarming).

Half uur later waren we bij de Peruaanse grens. Paar stempels gehaald en op naar Puno. Sommige van onze mede-passagiers moesten om 9 uur de bus vanuit daar naar Cuzco hebben (wij hadden vertraging in gecalculeerd dus besloten om voor de bus van 10 uur te gaan), maar daar waren we te laat voor. De bus heeft gewacht (inclusief boze mevrouw van de busmaatschappij) en wij mochten ook alvast mee.

Na een vermoeiende busrit in Cuzco aangenomen. Eerste hostel was vol en de eerste taxichauffeur heeft ons al flink genaaid (waren te moe om alert te zijn), maar wij hebben hem ook weer een beetje teruggenaaid (Sofie heeft gedaan alsof ze niet meer geld had en dat het resterende bedrag in haar portemonnee alleen maar euros waren).

De eerste nacht in ons hostel hadden ze alleen een kleine twijfelaar, die Soof en ik moesten delen. Niet erg comfortabel en koud! De dag erna konden we gelukkig doorschuiven naar een kamer met twee-eenpersoonsbedden.
De prijzen in Peru liggen trouwens echt veel hoger dan in Cuzco (of we moeten hier gewoon wat meer onderhandelen?), maar het hostel was heerlijk. Voor het eerst sinds 3 weken onder een normale, hete douche gestaan! Genieten!
Het hostel heet trouwens Suecia I, wat Soof liefkozend Suicide I noemt, zodat ze het beter kan onthouden.. Rare gedachtegangen heeft dat meisje!

Na een paar uur slapen zijn we een walking tour uit de Lonely Planet gaan doen. Soof heeft veel souveniers in geslagen (Nee, ik ga niks kopen.. Echt niet! En vijf minuten later is haar tas weer gevuld!) en ik een sjaal, want ik ben mijn eigen sjaal geloof ik kwijtgeraakt (of hij zit ergens verstopt in mijn backpack?). We hebben ook een fruitsapje gedronken op de bekende San Pedromarkt en hebben geproost met de hoop dat we hier geen diarree van zouden krijgen, maar dat bleef gelukkig uit!

Daarna een bezoek gebracht aan de Santo Domingokerk, die gebouwd is op een oude Inca-ruine. Erg apart om de twee contrasterende bouwstijlen door elkaar heen te zien. Beetje jammer dat de kerk nogal doordrenkt was met katholicisme, maar ik heb in ieder geval geleerd dat Jezus besneden is (werd zelfs getoond op schilderij!). Op een gegeven moment waren we al die Inca-stenen wel een beetje zat en zijn we gaan eten. Heel erg lekker, maar daarna was ik wel weer misselijk. Blijf wel lekker in shape zo, want veel eten lukt hier niet echt!

Daarna naar Saqsaywaman (door backpackers Sexy Woman genoemd) gelopen (waren buik en enkels (nog een gevolgje van mijn buiteling van de trap) helemaal niet blij mee, maargoed ik had ook all stars aan in plaats van wandelschoenen...), een Inca-ruine met religieuze en militaire significantie (aldus Lonely Planet). De kaartjes zijn superduur, want ze gelden meteen voor andere Incasites (waar we het merendeel van moeten overslaan, wegens tijdgebrek.. En daarnaast: incastenen zijn incastenen). Maar studenten kregen korting, dus ik heb mijn oude kaartje tevoorschijn gehaald! Kostte wel wat moeite, want de UU doet niet aan data op haar kaartjes, maar na een interview met vragen wat we studeerden en hoe oud we waren, mochten we uiteindelijk toch voor het gereduceerde tarief naar binnen!
Beetje rondgelopen door de ruines (sexy woman is erg behaard (in de vorm van gras)) en de onofficiele paarden gevolgd, zodat we af en toe achter de afzetlinten terecht kwamen (waar we snel weer onderdoor zijn gekropen).. Ongehoorzame Hollandse meisjes!

In Cuzco hebben we de Tandpasta straat ontdekt! (Tanda Pata, maar dat is gewoon tandpasta!) Verder vind je hier heel veel regenboogvlaggen. In Nederland staan die dingen voor de homo-emancipatie; hier voor het Inca-rijk.. Naar wat we gehoord hebben kunnen we deze twee maar beter niet door elkaar halen, anders krijgen we ruzie met de Peruanen!

Cuzco is een heel erg gezellig stadje, met smalle en schuine straatjes. Jammer dat we nog maar 2 weken hebben, anders zou ik hier zeker nog wat langer willen blijven hangen. s Avonds heb ik mijn eerste Pisco Sour geprobeerd in het restaurant van een Peruaanse die 22 jaar in NL heeft gewoond. Het is niet vies, maar de volgende keer heb ik liever een mojito!

Gisteren zijn we naar de kathedraal en 2 hieraan liggende kerken geweest. Het katholieke geloof is in deze kerken heel erg verweven met de traditionele Inca-cultuur. Zo vind je hier een beeld van de maagd Maria, die tegelijkertijd Pachamama voorstelt. Ook is Jezus hier donkder van kleur (wat deels komt door het roet van kaarsen die onder hem zijn gebrand, maar hij is sowieso al donkerder). Hij krijft al vanaf het begin elke week een andere jurk aan, gemaakt door de vrouwen uit de stad. Hierop vroeg Soof of hij onder de jurk dan ook lichter van kleur was, dan boven zijn jurk. De gids keek hierop een beetje verbaasd, maar antwoordde dat dit waarschijnlijk wel het geval is (de jurk beschermde tegen het roet). Deze Jezus wordt trouwens Jezus van de Aardbeving (o.i.d.) genoemd, omdat ze tijdens een aardbeving een processie met het beeld hielden en toen hield de aardbeving op. Het beeld is overigens bekleed met lamaleer.
Het laatste avondmaal bestaat hier uit een soort cavia, geserveerd met lokale drank en fruit (papayas ed). Door de schilder (afkomstig uit Cuzco) is het gezicht van Judas (de verrader) zo geschilderd, dat het net een Spanjaard lijkt.
De Spanjaarden wilden dat de schilders uit Cuzco de schilderijen zo Europees mogelijk lieten lijken, maar om zieltjes te winnen, mochten ze ook traditionele Inca-elementen in het schilderij gebruiken. Met dit schilderij zullen ze wel wat minder blij zijn geweest...
De stoelen van het koor zijn van hout (prachtig bewerkt!). Bovenin zie je heilige mannen en vrouwen, maar in de stoelen zie je een halfnaakte, zwangere vrouw die Pachamama voorstelt en vruchtbaarheid symboliseert.
In deze kerk wordt Maria ook meer vereerd dan Jezus, omdat Maria ook Pachamama voorstelt en haar altaar is zilver in plaats van goud, omdat de Incas voor vrouwen zilver gebruikten.
De missen worden afwisselend in Spaans en Quechua gedaan en naar de missen komen ook mensen die niet katholiek zijn, maar geloven in Pachamama en de oude Inca-cultuur. In de kerk ligt ook iemand begraven, die het eerste mixed-race kind was van een Spanjaard en een Incavrouw. De kerk is heel erg overdadig, maar ook wel erg mooi. De gids stelde ons nog voor om even naar een bepaalde heilige te bidden, zodat we snel een man zouden vinden..
Tot zover weer een stukje educatie ;) !

s Middags zijn we naar Ollantaytambo gegaan. Een supertoeristisch, maar wel erg schattig dorpje. De weg hier naar toe was helemaal mooi. Kreeg een beetje een Heidi in Oostenrijk gevoel van de wit besneeuwde bergtoppen in combinatie met het goudkleurige gras!

Overigens geleerd dat je de prijs makkelijk omlaag krijgt door heel hard te roepen dat iets duur is. Zo moesten we in totaal 60 solis betalen om onze tassen te laten bewaren in Cuzco, maar na wat zeuren werd dat ´maar´ 30.

Op weg naar het dorpje heb ik nog even geprobeerd met de taxichauffeur geprobeerd te kletsen (met de drie woorden Spaans die ik spreek). Het werd niet veel meer dan mooie bergen, hoe heten ze? en is deze weg nieuw?, maar goed ik heb toch weer mijn best gedaan!

s Middags naar de Ollantaytambo ruines gegaan. Als de hoeveelheid ook maar enigszins gelijk is aan de hoeveelheid toeristen die we morgen in Machu Picchu gaan zien, belooft het weinig goeds (en waarschijnlijk zien we er nog veel meer...). Heb me nu namelijk al doodgeergerd aan het gesjok, de grote groepen en de gidsen met vlaggetjes, FLUITJES en flesjes.. Ik ga NOOIT met zo´n tourgroep mee. Bij deze!

s Avonds ons eerste Peruaanse biertje gedronken met nachos, guacamole en pizza en wederom op tijd naar bed.

Vanmorgen na ons ontbijt nog wat gedronken op een terrasje (heerlijk in de zon!). IJsthee vatten ze hier heel letterlijk op: koude thee met een bolletje vanilleijs..... Was verbazingwekkend lekker!

Vanmiddag met de trein naar Aguas Calientes vertrokken. Nou, leve de NS! Het gaat allemaal zo ontzettend langzaam en er wordt ontzettend vaak gestopt tussendoor (en lang). Een keer bleek dit terecht: de trein had iemand aangereden (niet zoals dit in Nederland gebeurt, maar echt...). Heb het zelf niet gezien omdat ik aan de andere kant van de trein zat, maar Soof was behoorlijk ondersteboven. In de trein zat een Franse dame die dacht dat ze haar roeping als reisleidster had gemist... De rit duurde ruim 2 uur en ze heeft 80% van de tijd rondgelopen of op de leuning van een stoel gezeten, zodat ´haar reisgezelschap´ haar goed kon zien en horen. Ze heeft de stewardess (hoe noem je zo iemand in een trein?) tich keer lastig gevallen (m.n. als de trein stopte, wat dus nogal vaak was) om meteen aan iedereen te laten weten wat er aan de hand was en ze nam zelf het werk van de beste vrouw even over om iedereen naar de juiste stoel te dirigeren. Erg irritant en de stewardess bleef maar lachen... (bewonderenswaarding!)

Ik wist niet dat het mogelijk was, maar we zijn nu in een toeristischer oord dan Blanes of Lloret de Mar: Aguas Calientes! Waar Zhangmu de meest deprimerende stad is van Tibet, is dit met stip het meest deprimerende dorp van Peru! Je wordt overspoeld door toeristen en de bijbehorende dure restaurants en souvenierwinkels.. Men rekent hier ook servicekosten bij restaurants voor slechte service.. En nee, niet een paar procent.. Maar liefst 20! (en dat ronden ze nog even flink af naar boven ook...) Je wordt belazerd waar je bij staat, maar men zegt dat dat hier ´normaal´ is. En we gaan morgenavond pas weg, help!

Vannacht om 4 uur opstaan, zodat we lekker op tijd naar Machu Picchu kunnen om de massa voor te blijven (samen met nog tig anderen waarschijnlijk....)